Në skoliozë, kockat e shtyllës kurrizore lëvizin dhe rrotullohen, duke krijuar lakesa. Ndonëse mund të ndodhë te shfaqet te cilido dhe në çdo moshë, më së shpeshti diagnostikohet mes moshës 9 dhe 16 vjeç dhe shfaqet më shpesh te vajzat sesa te djemtë.

Ekzistojnë disa lloje të skoliozës, bazuar në shkakun dhe moshën në të cilën ndodh lakimi. Më të zakonshmet janë adoleshentët idiopatikë, neuromuskular dhe të lindur.

SKOLIOZA IDIOPATIK E ADOLESHENTËVE

Termi klinik për skoliozën te fëmijët dhe adoleshentët është “Skolioza idiopatike adoleshente”, shkaku i së cilës nuk dihet. Gjatë adoleshencës, ndodh rritje dhe zhvillim i shpejtë, i cili mund të çojë në një ndryshim të shpejtë të shkallës së lakores së skoliozës.

Shenja dhe simptoma:

Lakoret e skoliozës shpesh shkaktojnë ndryshime në qëndrimin e fëmijës suaj, një gjendje që zakonisht nuk është e dhimbshme. Koka mund të lëvizë në njërën anë të trupit, njëra shpatull mund të jetë më e lartë se tjetra dhe shpesh ka një lakim në njërën anë në bel.

Diagnoza:

Skolioza idiopatike shfaqet më shpesh te fëmijët dhe adoleshentët e shëndetshëm dhe diagnostikohet nga pediatri i tyre, ose gjatë një kontrolli të rregullt të skoliozës në shkollë. Testi i Adamit përdoret për ekzaminim, kur fëmijëve u kërkohet të përkulen dhe të prekin gishtat e këmbëve me duar.

Nëse pediatri konstaton se fëmija juaj ka skoliozë, ai do t’ju referojë te një ortoped ose fiziatrist për të bërë një radiografi dhe për të përcaktuar trajtimin.

Trajtimi:

Në varësi të lakimit, ekzistojnë tre rekomandime për trajtimin e skoliozës – vëzhgim, terapi fizike, korse dhe kirurgji.

SKOLIOZA NEUROMUSKULORE

Skolioza neuromuskulore shfaqet te fëmijët që kanë sëmundje të tilla si: paralizë cerebrale, spina bifida, dëmtim të palcës kurrizore, atrofi muskulore kurrizore ose kushte të tjera që prekin sistemin nervor ose muskulor.

Shenja dhe simptoma:

Simptomat e skoliozës neuromuskulore shfaqen shpesh herët në jetën e një fëmije. Simptomat e zakonshme janë shpatullat e pabarabarta, të përkulura në njërën anë më shumë se tjetra, brinjët e fryra dhe një lakore në njërën anë në bel. Kjo shkakton probleme me ruajtjen e ekuilibrit dhe ndikon në uljen dhe ecjen. Në skoliozën neuromuskulore, lakorja e shtyllës kurrizore mund të përparojë më shpejt dhe të vazhdojë të përkeqësohet edhe pasi të ketë përfunduar periudha e rritjes dhe e zhvillimit.

Diagnoza:

Diagnoza mund të konfirmohet përmes një ekzaminimi nga një ortoped, fiziatër, neurokirurg ose neurolog. Bëhet një rëntgen për të parë drejtimin e lakores së shtyllës kurrizore.

Trajtimi:

Skolioza neuromuskulore shpesh përparon pas përfundimit të periudhës së rritjes dhe të zhvillimit. Nëse nuk trajtohet, lakorja mund të bëhet më pak fleksibile, duke shkaktuar probleme me uljen, probleme higjienike dhe ndoshta duke çuar në sindromën e pamjaftueshmërisë torakale dhe funksionin e dëmtuar të mushkërive.

Qëllimi i trajtimit me korse skolioze është të sigurojë stabilitet, drejtim të shtyllës kurrizore dhe ekuilibër ndërsa jeni ulur. Në pacientët me skoliozë neuromuskulore, korseja nuk mund të korrigjojë skoliozën dhe të parandalojë zhvillimin e mëtejshëm të saj.

SKOLIOZA KONGJENITALE (E LINDUR)

Skolioza kongjenitale është një gjendje shumë e rrallë dhe shfaqet kur kockat e shtyllës kurrizore nuk janë të formuara dhe kur fëmija ka skoliozë kongjenitale.

Diagnoza:

Diagnoza vendoset nga mjeku dhe konfirmohet nga një ortoped ose ftiziatër, bazuar në procedurat diagnostike.

Trajtimi:

Shtrembërimet që janë pasojë e një anomalie të lindur janë të rralla dhe trajtimi sipas rastit bëhet me korse dhe fizioterapi në konsultim me mjekun specialist.