Arbnorë Elezi është lindur me duar dhe këmbë të thyera. Menjëherë pas lindjes, ajo u diagnostikua me Osteogenesis Imperfecta, tipi 3 që do të thotë "kocka qelqi". Për shkak të diagnozës, Arbnora u mbijetoi mbi 200 frakturave në fëmijërinë e saj, përdor një karrige me rrota, ka skoliozë të rëndë, dhimbje dhe deformime të kockave, por edhe një shpirt të jashtëzakonshëm dhe luftarak për të arritur sukses.
Nëpërmjet rrjeteve sociale, në mënyrën e saj unike, me shumë humor dhe pozitivitet, ajo lufton për të thyer paragjykimet për personat me aftësi ndryshe. Jeta e saj është një frymëzim që ne mund të arrijmë gjithçka – edhe kur duket e pamundur.
Shpjegoni më shumë për diagnozën tuaj, se si erdhi deri aty?
Unë jam lindur në Maqedoni, jam 29 vjeçe, jam me aftësi ndryshe që nga lindja, vuaj nga një diagnozë e rëndë dhe e pashërueshme e Osteogenesis Imperfecta, tip 3, që do të thotë kocka qelqi. Unë kisha mbi 200 thyerje krahu e këmbe si fëmijë dhe përdora një karrige me rrota. Krahët dhe këmbët e mia janë të deformuara, dhëmbët e mi janë të thyeshëm, trupi im është i vogël dhe i pazhvilluar. Është një diagnozë e trashëguar, gjenetike. Dikush në familjen time e kishte tashmë atë. Kur u linda në Maqedoni më 1994, mjekët më bënë diagnozën dhe e këshilluan babanë që të largohej nga Maqedonia sepse nuk kishte kushte për mjekim. U shpërngulëm në Kroaci dhe në Maqedoni vinim vetëm për pushime, për të parë familjen. Jam rritur në Kroaci dhe kam kaluar një pjesë të jetës sime këtu deri në mesin e të 20-ave, kur u martova dhe me burrin u transferova në Gjermani.
Si është një ditë e juaja?
Zgjohem në orën 5 të mëngjesit për të dërguar bashkëshortin tim në punë sepse ai me siguri zgjon gjithë shtëpinë kur dëgjon alarmin dhe përfundon duke mos e dëgjuar, hehehe. Pastaj pushoj edhe pak dhe rreth orës 7 e dërgoj vajzën në kopsht. Pastaj bëj kafe, bëhem gati dhe punoj, xhiroj, u përgjigjem emailave, studioj gjermanisht. Derisa burri dhe vajza të vijnë në shtëpi, unë bëj drekën. Kur vijnë, unë u përkushtohem plotësisht atyre. Pasi shkojn në shtrat, pushoj me një film apo diçka që më pëlqen të bëj dhe është koha për të fjetur. Kjo është një ditë e zakonshme, por sigurisht që ka përjashtime, kur burri nuk është në punë ose fëmija është në shtëpi.
Sa është e vështirë/e lehtë jeta për personat me aftësi ndryshe?
Ndonjëherë është shumë e vështirë. Aftësia nderyshe ka sfidat dhe vështirësitë e saj dhe ndonjëherë nuk është aspak e lehtë. Sidomos nëse keni dhimbje dhe luftoni me trupin tuaj çdo ditë. Fryma pozitive dhe besimi në Zotin e dashur janë shumë të rëndësishme që një person të mbetet i fortë dhe me një psikikë të shëndoshë. Nëse nuk e ke këtë, është shumë e vështirë të funksionosh dhe të luftosh ndaj të gjitha problemeve. Në rrjetet e mia sociale, duke filmuar për faqen Arbnora Elezi në Facebook, me të vërtetë përpiqem të kap këshillat e mia për njerëzit dhe, përmes shembujve të mi, t'u tregoj atyre se si luftoj.
Cila është mbështetja më e madhe e juaja?
Mbështetja ime më e madhe janë bashkëshorti, vajza ime dhe familja ime, nëna ime, babai im që ka ndërruar jetë dhe tri motrat e mia. Ata janë mbështetja ime morale. Unë po luftoj për burrin dhe vajzën time dhe nuk dorëzohem. Por edhe unë punoj shumë me veten, lexoj, i përkushtohem shëndetit mendor sepse është shumë i rëndësishëm. Gjëja më e rëndësishme është të dëgjoni veten dhe nevojat tuaja. Gjithçka fillon aty.
Ju jeni nënë. Si iu përshtate këtij roli, duke pasur parasysh diagnozën tuaj?
Unë dhe burri im donim të kishim një fëmijë një ditë, por nuk e kishim planifikuar saktësisht se kur. Ndodhi me urdhër të Zotit, babai im po vdiste nga kanceri që u zbulua shumë vonë, pastaj Zoti im i dashur më dërgoi fëmijën tim. Naja është lindur pas vdekjes së babait tim... Emri i saj do të thotë edhe rehati edhe paqe. Naja është lindur si një fëmijë i shëndetshëm, me prerje cezariane, në javën e 38-të të shtatzënisë.
Çfarë do t'u thoshit grave me aftësi ndryshe që duan të bëhen nëna??
Me organizim të mirë, dashuri për jetën dhe besim në Zotin e dashur - gjithçka është e mundur. E rëndësishme është që gjithçka të planifikohet mirë, të ketë mbështetje nga shteti, shoqëria, familja, partneri... gjithçka mund të organizohet. Fëmijët janë bekimi më i madh dhe gjithë dhimbjen që kalon një grua, fëmijët ia kthejnë me buzëqeshje. Nuk ka rol më të madh dhe më të bukur në jetë se sa mëmësia. Sidomos nëse jeni person me aftësi ndryshe. Atëherë sakrifica është më e madhe, por edhe dashuria është më e madhe!
Cila është motoja juaj që ju jep forcë dhe frymëzim në jetë??
Babai im ishte dashuria ime e madhe dhe mbështetja më e madhe. Të gjitha këshillat e tij janë gjithmonë në kokën time dhe njëra prej tyre është: “Ti Arbnorë vleni sa tre fëmijë të shëndoshë, se ke mendje të shëndoshë mbi supe.” Dhe kjo është vërtet e saktë. Një mendje e shëndoshë mbi supe është më e vlefshme.
Cili është mesazhi juaj për të gjithë ata që po përballen me aftësi ndryshe fizike?
Mesazhi im për të gjithë njerëzit me aftësi ndryshe thuhet në një nga citimet e mia "Nuk ka paaftësi më të keqe se krahët e thyer". Dhe kjo është e vërtetë. Punoni me veten tuaj, doni gjithçka dhe pranoni gjithçka dhe dëgjoni dëshirat tuaja. Në përputhje me mundësitë, kapërceni frikën tuaj dhe luftoni. Zoti do t'ju shpërblejë.